Mutsuzum bazen, bu aralar biraz fazla. Gülmek çoğu insana yakışır ama ağlamak?
Öğlen kalktım, çok açtım ama yatağımdan çıkmak istemiyordum. Çıkmadım da. Yeşil odamın duvarlarına bakıp huzur aradım köşelerinde. Sonra Efe aradı.
-nasılsın?
-uyuyorum. sonra konuşalım mı?
-uyumadığını biliyorum. izmite geliyorum, sende bir şey var.
-gelme şimdi. yarın ben gelirim.
-tamam. görüşürüz. 1 saat sonra arayacağım ve sesin böyle çıkmayacak çocuk.
-tamam. görüşürüz.
Kalktım yatağımdan. Duşa girdim ve kahvaltı yaptım. Herşey çok olağandı. Bir daha hiç üzülmeyecek kadar da olağandışı. Ben bunları yapana kadar 1 saat geçmişti bile ve yine telefonum çalıyordu.
-bıdık.
-canım.
-ooh, bak sesin ne güzel geliyor.
-ben iyiyim.
Sonra nedense telefonum kapandı ve bir süre açamadım. 'Ben iyiyim' dememe telefonum bile inanmıyor artık sanırım.
Bugün de dışarıya çıkmadım. Bir gün yemek yemeyi unutmaktan öleceğim sanırım.
:) ya boşver olur bazen böle günler.
YanıtlaSilbugün yazdığım pazar kızı gibi olmuş.
evdeyken yemek yemiyor musun yoksa.
veya evde yemek yapmıyor musun.
bloguna bugün geldim.
görüşürüz.
:)
dışarı çıkmak için hazırlanırken yorum yazdın. yemek yemediğimi hatırlayıp bir şeyler almaya çıkıyordum. (:
YanıtlaSilzora gelince yemek yiyorum, biri hatırlatırsa. cidden unutuyorum..
günde bir öğün mü yiyorsun.
YanıtlaSilyalnız yaşıyorsun sanırım o zaman.
benim gibi.
tamam hadi git bişiler al.
kıyamam.
değişiyor, hatırladığımda yiyorum. acıkma hissim yok sadece.
YanıtlaSilalıp geleceğim hemencecik. (:
ilginç. belki de iyi bişi.
YanıtlaSilama sağlıksız bir zayıflığın yok değil mi.
sağlığın iyi mi.
yok yok, ben gayet iyi ve sağlıklıyım.
YanıtlaSil